Pencerenizi her zaman umuda açık tutun. Güneş size de bir sabah günaydın diyecek.

 Hüzün Düşleri, Yalnız Yol ve Lavin kitaplarının yazarı sağlıkçı Aydın Güneri ‘yi tanıyabilir miyiz?

1971 yılında Pertek, Dersim’de doğdum. İlk ve orta öğrenimimi köyümde, zorlu koşullar altında tamamladıktan sonra lise ve üniversite eğitimime devam etmek için 1986 yılında İstanbul’a geldim. Lise eğitimimi İstanbul Kadir Has Lisesinde tamamladım. 1991 yılında Marmara Üniversitesi Biomedical cihaz teknolojisi bölümüne girdim üniversite eğitimimi tamamladıktan sonra, sağlık alanında faaliyet gösteren özel bir şirkette işe başladım. O günden beri aynı firmada çalışarak yaşamımı sürdürüyorum. Hala aktif olarak çalışmaya devam etmekteyim.

 Yeni kitabınız Lavin ve karakterleri hakkında bize bilgi verir misiniz?

Lavin’deki karakterlerden kısaca bahsetmek gerekirse şunu söylemek isterim hikâyedeki ana karakter gerçektir yaşanmış bir hikâyedir. Karekter tasvirlerini derinlemesine inceleyerek onların içsel dünyalarını etkileyici bir kurguyla okuyucularıma aktarmaya çalıştım. Genellikle insan ilişkilerini, aşklarını, kayıplarını ruhsal çöküntülerini ve kişisel dönüşüm temalarını işledim. Olayları akıcı bir dille anlatırken, okuyucuyu karakterlerin içsel dünyalarına girmesini hedefledim. Romanın karakterleri çok yönlü ve gerçekçi olmalarından dolayı da okuyucunun onlarla empati kurmasını sağlamayı amaçladım.  Ayrıca, olayların yaşandığı mekân tasvirlerini ve yaşanan ortamın atmosferinin zihinlerinde canlandırmaları için oldukça çaba harcadım umarım başarabilmişimdir. Lavin düşündürücü ve duygusal derinliği olan bir kitaptır. Umudunu kaybeden insanlara umudu hatırlatmak keyif vericiydi. Genel olarak, karakterlerin içsel çöküntülerini ve duygusal yoğunluğunu birlikte öne çıkaran bir eserdir. Bu romanı mutlaka okumanızı öneririm.

Roman hakkında daha spesifik bir yorum veya analiz yapmanızı istesem neler anlatabilirsiniz?

Fazla detaya girmeden şunları söyleyebilirim aynı zamanda “Lavin,” döneminin toplumsal yapısını ve bireylerin bu yapı içindeki konumlarını sorgulamaktadır. Romandaki karakterlerinin kişisel hikâyeleri üzerinden toplumsal eleştirilerde bulunmaktadır. Bu bağlamda, roman yalnızca bireysel bir anlatı sunmakla kalmayıp, aynı zamanda toplumsal bir perspektif de geliştirmektedir. Dil ve üslup açısından akıcı ve etkileyici bir anlatım tarzına sahiptir. Psikolojik çözümlemeleri, karakterlerin ruh hallerini derinlemesine anlamamıza olanak sağlamaktadır.

Yazarlık serüvenine nasıl başladınız yazmaktan memnun musunuz?

Yazmak çocukluğumdan beri hep aklımda vardı. Fakat bunu nasıl yapacağıma dair bilgim yoktu. Ama her zaman aklımın bir köşesinde vardı. İlk yazmaya şiirle başladım. İlk şiirimi on üç yaşında yazdım sonrada bu devam etti. Daha sonları gerek yaşadığımız coğrafya gerekse yaşam koşullarının ağırlığında olsa gerek hafızamda çok hikâye biriktirdim ve bunları yazmaya karar verdim. Topluma bir katkı sağlayabilirim düşüncesiyle yazmaya devam ettim. Aslında yazmak bir eser ortaya çıkarmak çok güzel bir duygu ben onlara ölmeyen çocuklarım diyorum. İkinci sorunuza gelecek olursam evet yazmaktan memnunum ve yazacak çok hikâye var yazmaya devam.

Türkiye’de çok sayıda yazar olmasına rağmen kitap okuma oranının düşük olmasının nedeni sizce nedir?

Evet, çok yazar var diyebiliriz fakat bunların içinden kaç tane gerçekten yazdıklarıyla toplumu sürükleyecek yazar var bu tartışmalı bir konudur. Son dönemlerde genelde hayali kurgu ve ütopik hikayeler yazmaya başlandı. Yani gerçek hayatta bir karşılığı olmayan hikâyeler. Dolayısıyla insanların okuma isteğini etkilediğini düşünüyorum. Daha çok gençler bu tür hikâyelere ilgi gösteriyor, sosyal medya dijital çağda olmamızda insanların ilgisini başka alanlara çekmiş olabilir. Başka bir sebepte bizim toplumumuzda herkes çok şey biliyor ben biliyorum okumaya gerek yok fikrinin de etkili olduğunu düşünüyorum. Tabi bir de sürekli artan kâğıt maliyetlerinden kaynaklı kitap pahalılığını da pas geçemeyiz.

Günümüzde edebiyat dünyasının en önemli sorunu nedir?

Edebiyat ve sanat dünyasının şuan yaşadığı en büyük sorun marjinal şeyler üretememek ve beslenememek.  Sağlıklı beslenemeyen bir bireyden vücut organlarının sağlıklı işlev görmesini bekleyebilir miyiz? Elbette hayır kişi hayattan besleyici kaynağı alamadığı için zorlama eserler yazarak, kendini toplumdan yaşamdan ve hatta sokaktan soyutluyor. Bu yüzden çoğu eserler kitlelerine ulaşamadan kaybolup gidiyor çünkü bir değeri yok.

Kürt olmanıza rağmen neden kitaplarınızı Kürtçe değil de Türkçe olarak yazıyorsunuz?

Evet, bu çok güzel ve önemli bir soru elimden geldiğince cevaplamaya çalışayım. Biz Kürtler tarih boyunca yok sayılan bir halk ve bilinmeyen bir dilin çocuklarıyız. Öğrenim hayatımızda bizlere Türkçe dayatılarak öğretildi. Dilbilgisini Türkçe üzerinden aldık. Kürtçe anadilimiz olmasına rağmen anne babamdan ve çevremizden öğrendiğimiz kadarıyla biliyorum. Gramerine ve dilbilgisi kurallarına hakim olmadığım için yazmadım. Dilbilgisi kurallarına hakim olduğum dilde, daha sağlıklı olacağını düşünerek Türkçe yazdım. Bir gün anadilimde kitaplar yazacağım bunun çalışmasını yapıyorum.

Nazım Hikmet, Enver Gökçe, Yaşar Kemal ,Orhan Kemal ,Rıfat Ilgaz  ve  Aziz Nesin gibi toplumsal sorunlara mı değiniyorsunuz yoksa daha kişisel duyguları mı ön planda tutuyorsunuz?

Ben geleneksel yazarları daha çok seviyorum. Onun için daha çok toplumsal hikâyeler ve şiirler yazıyorum. Toplumun gelişimine katkıda bulunmaya çabalıyorum. Hikâyelerimi yazarken aynı zamanda o dönemin sosyal politik durumlarını da yansıtmaya özen gösteriyorum. Evet, daha çok toplumsal yönleri ön planda tutmaya çalışan halkın sorunlarına değinmeye çalışan bir yazarım.

Son olarak okuyuculara neler söylemek istersiniz vermek istediğiniz mesaj var mı?

Beni ve kitaplarımı tanıyan okuyucularıma şunları söylemek isterim. Bol bol okuyun okumak insanı geliştirir ve hayata farklı bir pencereden bakmanızı sağlar. Sağlıklı bireyler olmanıza yardımcı olur. Son olarak şöyle bitireyim.

Pencerenizi her zaman umuda açık tutun

Güneş size de bir sabah günaydın diyecek.

Serhat News