İranlı A.R Transseksüalite bireylerden biri. Çocuk yaşta bedeninin kendisine ait olmadığını hisseden R, İran’da maruz kaldığı tüm baskı ve şiddete rağmen ‘Cinsiyet ameliyatı’ oluyor. Baskılardan kaçarak Van’a yerleşen ve aynı baskılarla burada da yüz yüze kalan A.R’nin yaşam mücadelesi gün geçtikçe daha da zorlaşıyor. R., “Sadece rahat yaşamak istiyorum” diyor.
Türkiye’de hayatın her alanında şiddet ve ayrımcılıkla mücadelede eden LGBTİ+ bireyleri İran’da da aynı muameleye maruz kalıyor. İran, eşcinselliğin idamla cezalandırıldığı nadir ülkelerden biri. Dini alimler, bir insanın yanlış bir bedende vücut bulmuş olabileceği fikrini kabul edilebilir buluyor. Bu nedenle eşcinseller cinsiyet değiştirme ameliyatı olmaya zorlanabiliyor. Ameliyat olmak istemeyenlerin birçoğu çareyi ülkeyi terk etmekte buluyor. Tabi kadınken erkeğe dönüşen (Transseksüaliteler) dışlanıyor, şiddet görüyor, hatta kimileri aileleri tarafından reddediliyor. Bunlarda biri de şu an 43 yaşında olan ve İran’da tüm bu baskılara maruz kalarak büyüyen A.R…
R., 13 yaşında bedeninin kendisine ait olmadığını hissederek tüm baskı ve engellemelere rağmen 22 yaşında ‘cinsiyet değiştirme’ ameliyatı olarak erkek oluyor. Tabi ameliyat geçirmeden önce ailesi tarafından hastaneye götürülerek şok işkencesine maruz bırakılıyor. Bu şok ile aile çocuklarının kendine geleceğine inanıyor. Cinsiyet değiştirdikten sonra Van’a göç eden R., burada da yaşam zorluklarıyla mücadele ediyor.
‘Ailem düzelebileceğimi düşünerek bana şok verdi’
R., “Benim bir suçum yok kromozomlarım farklı” diyor. Ve ekliyor: “İran’da ailem ve çevremdeki insanlar bana çok eziyet etti. Bundan dolayı bende Van’a göç ettim ve şu an Van’da yaşıyorum. 13-14 yaşlarında farklı bir bedene ait olduğumu hissettim. Ardından 22 yaşımda ameliyat oldum. Ancak ameliyattan önce ailem ameliyat olmamı istemiyordu. Buna çok karşı çıktılar. Zaten ameliyattan sonra ailem beni reddetti. Bu vücudun benim olmadığını biliyordum. Ailemde bende ki farklılığı anlayınca beni hastaneye götürdüler orada bana şok verdiler. Şok vererek değişebileceğimi düşünüyorlardı.”
‘İşkenceye maruz kaldım’
Kaçak yollarla Van’a göç ettiğini dile getiren R., Van Göç İdaresine gittiğinde cinsiyet değiştirdiğinin bilgisini idare ile paylaştığını söylüyor. R., idarenin kendisine, “Sen burada kalma senin yerin başka şehir” dediğini ancak Van’da olan eşinin kendisini beklemesinden kaynaklı bu teklifi reddettiğini ifade ediyor. Van’da bir gurup erkek tarafından işkenceye maruz kaldığına dikkat çeken R, burada yaşadığı işkenceyi ise şu şekilde anlatıyor: “Kaburgalarım zedelendi beni boğmaya çalıştılar. Beni az çok tanıyanlar gördüklerinde hakaretler ediyordu. Birkaç kişiye cinsiyet değiştirdiğimi söylemiştim ve onlarda çevremdeki birçok kişiye benim durumumu anlatmıştı. Hatta bazıları beni tehdit ederek para istiyordu. Birkaç defa şikayetçi olduk hatta onlarla karakola da gittik. Ancak bir çözüm bulamadık.”
‘Sadece rahat yaşamak istiyorum’
Kendisine uygulanan şiddetten kaynaklı farklı bir şehre gitmeyi istediğini dile getiren R., Göç İdaresi’ne gitme talebinde bulunduğunu ancak talebinin reddedildiğini kaydediyor. R., son olarak, “Benim elimde olan bir şey değil benim kromozomlarım farklı. Ben sadece özgür ve rahat yaşamak istiyorum. Van’dan önce İran’da yaşıyordum. İran’da gördüğüm şiddetin aynısını Van’da da görüyorum. İran’da polislerin şiddetine de maruz kaldım. Ben sadece rahat yaşamak istiyorum” diye sesleniyor.
A.R’nin tüm yaşamını ele aldığımız belge filmi çok yakında yayında yerini alacak.
KAMERA-MONTAJ: Zafer Avnaş
Serhat News
